 |
TEVRAT, ZEBUR, İNCİL ve KUR'AN'DAN GÖZLEMLER |
 |
Saul (Pavlus) başkâhinin onayı ile Hıristiyanları cezalandırmak için, silâhlı adamlarıyla birlikte Şam'a gitmeye karar verir. Yolda olağan üstü bir durum olur. Pavlus'un hayatı boyunca hiç görmediği, yaklaşık iki (veya üç) yıl evvel Tanrı katına alınan İsa Mesih, kendisine görünerek müjdeyi yayması için onu görevlendirir. Pavlus, görgü tanığı olmayan bu olayı doktoru ve yakın dostu olan İncil Yazar'ı Luka'ya şöyle anlatır:
Elçilerin İşleri 9/3-8, 15, 17-18 : « (Saul) Yol alıp Şam'a yaklaştığı sırada birdenbire gökten gelen bir ışık çevresini aydınlattı. Yere yıkılan Saul, bir sesin kendisine, “Saul, Saul, neden bana zulmediyorsun?” dediğini işitti. Saul, “Ey Efendim, sen kimsin?” dedi. “Ben senin zulmettiğin İsa'yım.” diye yanıt verdi. “Haydi kalk ve kente gir, ne yapman gerektiği sana bildirilecek.” Saul'la birlikte yolculuk eden adamların dilleri tutuldu, oldukları yerde kalakaldılar. Sesi duydularsa da, kimseyi göremediler. Saul yerden kalktı, ama gözlerini açtığında hiçbir şey göremiyordu...Rab ona (Hananya'ya) “Git” dedi. “Bu adam benim adımı öteki uluslara, krallara ve İsrailoğulları'na duyurmak üzere seçilmiş bir aracımdır.”... Hananya'ya gitti, eve girdi ve ellerini Saul'ün üzerine koydu. “Saul kardeş” dedi, “Sen buraya gelirken yolda sana görünen Rab, yani İsa, gözlerin açılsın ve Kutsal Ruh'la dolasın diye beni yolladı.” O anda Saul'un gözlerinden balık pulunu andıran şeyler düştü. Saul yeniden görmeye başladı. Kalkıp vaftiz oldu. »
«Bu olay, İsa çarmıha gerildikten iki veya üç yıl sonra gerçekleşmişti (İsa'nın tam hangi tarihte öldürüldüğü bilinmiyor: MS 30 veya MS 33 olabilir. Dolayısıyla Pavlus'un Hristiyanlığı kabul etmesinin tarihi en erken MS 32, en geç de MS 36 olarak saptanabilir). İlerde göreceğimiz gibi, İsa'nın dirilişine inanç Hristiyanlığın, özellikle de Aziz Pavlus Hristiyanlığının temel unsurunu oluşturur.»
Kaynak: Prof.Dr. Mircea Eliade, Dinsel İnançlar ve Düşünceler Tarihi, Cilt 2, Sayfa:380
Hıristiyan inanışına göre, 27 kitaptan oluşan İncil, Pavlus'un Mektupları'yla birlikte Tanrı esinidir. Hepsi de “Kutsal Yazılar” olarak benimsenmiş, ayrıca Pavlus'un da İsa Mesih'ten vahiy aldığı inancı kabul edilmiştir. Galatyalılar 1/1,11: « İnsanlarca ya da insan aracılığıyla değil, İsa Mesih ve O'nu ölümden dirilten Baba Tanrı aracılığıyla elçi atanan ben Pavlustan...selâm...Kardeşlerim, yaydığım Müjde'nin insandan kaynaklanmadığını bilmenizi istiyorum. Çünkü ben onu insandan almadım, kimseden de öğrenmedim. Bunu bana İsa Mesih vahiy yoluyla açıkladı.»
Hıristiyan olmayan Araştırmacılar ise Pavlus'un anlattıkları hakkında çeşitli yorumlarda bulunmuşlar; “ bu olayın suçluluk duygusuna bağlı olan ruhsal reaksiyon olabileceği gibi, güneş çarpmasının bir neticesi veya halüsinasyon denilen var olmayan şeylerin görünmesi de mümkündür,” tezini ileri sürmüşlerdir. Netice olarak birleşilen nokta, tanrısal bir vahyin alınmadığıdır. Hiçbir insan Pavlus'un yaptığı gibi kendini yetkili ilân edip te, “ Tanrı'nın veya gönderdiği peygamberin sözlerini bozamaz veya geçersiz sayamaz veya yeni bir hüküm koyamaz.”, ayrıcalığına sahip değildir.
PAVLUS (ST.PAUL) VE NASRANİLER